Benjamin David Zaemisch ve GG isimli çifti takip ediyorum bir süredir Instagram’dan (@themanicserenity). Sonra Pazar e-postalarına kaydoldum. Bugünkü epostaları adeta son zamanlarda kafamda dönüp duran konuları duyup, Melis bak ben bu konuda neler düşündüm der gibiydi. Sizlerle de paylaşmak adına Türkçe’ye çevirdim ve siz de bu hoş e-postalardan almak istiyorsanız, yazının sonundaki linki kullanın.
Bu dünya sizi ne sıklıkla yoruyor? Çok fazla seçenekle. Çok kısa zamanda çok fazla değişimle. Çok sayıda kahramanınız size iyi dönüşler yapmanız gerektiğini yoksa kalabalığın içinde kaybolacağınızı ve asla yetişemeyeceğiniz kadar geride kalacağınızı söylüyor. Her gün izleyebileceğinizden çok daha fazla içerik üreten milyarderler ve ekipleri ve eğer bunları izlemezseniz hayallerinize ulaşma şansınızın olmayacağına sizi ikna etmek için ellerinden geleni yapan küçük resimlerle. Gün geliyor, büyük niyetlerle dolu, ancak yöntemleri ya da erişim etkileri konusunda hala tam bir netliğe sahip olmayan bu kadın ve erkeklerle yanyana oturabiliyorum. Ama bugün sizinle birlikteyim ve burada oturup bu sözleri yazarken, ilham perisi kendini görünür kılarken tüylerimi diken diken eden yumuşak bir müzik eşliğinde, bugün burada benimle birlikte olduğunuz için şükran duyuyorum.
Ancak, hayatımın bu döneminin çoğu gününde, dünyadan bunalmış durumdayım ve bu konuda çok öfkeliyim. Zihnimde öfkeliydim, sonra duygularımda öfkeliydim, sonra bedenimin kaslarında ve tendonlarında öfkeliydim, ta ki iliklerime dek öfke dolana kadar. Ve tabii ki tüm bunların asıl anlamı korktuğumdu. Yanlış seçimler yapmaktan korktum, çok kısa zamanda çok fazla değişiklik olacağından korktum ve kalabalığın içinde kaybolacağımdan, geride kalacağımdan, hayallerime ulaşma şansım olmayacağından korktum.
Netliğim kafa karışıklığı korkusu tarafından yönlendiriliyor. Bakış açım körlük korkusuyla besleniyor. İlerlemem, boşa harcanmış fırsatlar ve ifade edilmemiş potansiyelle dolu bir hayata dönüp bakmanın dehşeti tarafından yönlendiriliyor. Bu büyük zorluk mevsiminin sona erdiğini hissedebiliyorum, dünya nihayet benim konfor eksikliğime uyum sağladığı için değil, ama acım beni durmaksızın bakış açımı genişletmeye ve netliğimi dünyaya uyum sağlayabilecek bir yere yükseltmeye ittiği için. Bir çözüm bulmaktan, bizi gözyaşları içinde bırakan, kendi kırılgan kollarımıza terk edilmiş bebekler gibi kendimizi sallayarak uyutan, sabah gözlerimizi açmadan önce nefessiz bırakan, bunalmış bu dünyanın tüm karmaşıklığını basitleştirmenin bir yolunu bulmaktan başka seçeneğim kalmamıştı.
En iyi cevap en basit olanıdır. En iyi seçim, en az seçenek arasından yapılan seçimdir. En büyük yolculuklar tek bir yöne yapılan yolculuklardır. Bu yüzden kendimi sadelik yoluyla gençleştirdim. Aslında ne kadar az seçeneğimiz olduğu gerçeğine açıklık getirerek en iyi seçimi yapma becerimi geliştirdim. Tek ve biricik yönümü koruyarak kendi yolculuğumun kutlamalarına yeniden katıldım. Hâlâ mutlak sınırımda, rahatsızlık sınırında tutuluyorum, ancak yorulmuşluk alanından çıktım.
Dünya bizden her şeye dahil olmamız gerektiğini, aksi takdirde hiçbir şeyin parçası olamayacağımızı düşünmemizi istiyor ve bu bir yalan. Bu çok fazla insan ve kuruluşun bir sonucudur.
Dünya artan karmaşıklıkla ilerliyor. Bu doğru. Ancak bunu sadece ve sadece tek bir şeyin peşinde yoğun bir şekilde koşan bireyler sayesinde yapıyor. Büyük vizyonlar, uzmanların işbirliği sayesinde hayata geçirilir; tek bir kişiyi, herhangi bir kişiden çok daha büyük olan bir şeyin tüm farklı yönleriyle boğarak değil. Bunu net bir şekilde anlamalıyız. Bizim işimiz, benzersiz ifademizin ne olduğunu, uzmanlık alanımızı bulmak ve dışa doğru genişleyip bu Yaşamın bizim için sakladığı şeylerin daha fazlasıyla bağlantı kuracak kadar dengeli ve güçlü olana kadar bakış açımızı bilemek ve o tek şey üzerindeki netliğimizi genişletmektir.
Yaşam en iyi yolculuktur çünkü sadece tek bir yöne doğru gider. Yaşam sadece ileriye doğru gider, olasılığının tam ifadesine doğru sürekli genişler, her zaman rahatsızlığın sınırındadır. Dikkatimizi odakladığımızda, enerjilerimizi ve çabalarımızı düzenlediğimizde ve kendimizi bu Yaşamın bizim için istediklerine bağlamak için bir yöntem izlediğimizde, artık kendimiz için mümkün olan en iyi yolculukta olup olmadığımızı merak etmek zorunda kalmayacağız. Bunalmış durumdayız çünkü rahatımızı korumak için umutsuzca mücadele ediyoruz. Çok fazla konfor, yapacak zamanımızdan daha fazla seçenek sunar. Bu, acı ve ıstırap kaynağı haline gelene kadar acıyı uyuşturan bir afyon gibidir. Sonsuza kadar kaydırırız çünkü bu, boş bir kağıtla oturup hayatımızı en yüksek potansiyelimizle uyumlu bir şekilde düzenlemekten daha rahattır. Doktora gider ve ilaç isteriz çünkü bu, rahatsızlığımızın kaynağını aramak ve gerçek bir çözüm için çabalamaktan daha rahattır. Büyük Üstatları hayattayken reddediyoruz çünkü binlerce yıldır ölü olan ve gerçekten istediğimizi söyleme cüretini gösterdiğimiz şeye olan bağlılığımızın boşluğu konusunda bize seslenemeyen kutsal bir adam hakkındaki bir hikayeye tapmak daha rahat geliyor. Hayatın tüm sorularının ezici karmaşıklığı üzerine ahkam kesmek için kederli topluluklarda ve sığ akademik söylemlerde bir araya geliyoruz çünkü bu, en temel soruları yanıtlamak için tek başımıza yola çıkmaktan daha rahat. Ve son olarak, gerçeği bir kez gördükten sonra çenemizi kapalı tutuyoruz çünkü bu, ayağa kalkıp hak ettiğimiz ama dünyanın bize asla vermeyeceği otoriteyi almaktan daha rahat.Gördüğünüz gibi, artık bunalmış değilim çünkü gerçek şu ki, ne zaman hayatta olursak olalım, nerede yaşarsak yaşayalım ya da ne kadar süre burada kalırsak kalalım, tüm hayatımız boyunca önümüzde sadece iki seçenek var. Tam potansiyelimize ulaşmak için çabalayabiliriz ya da konfor alanlarımızı koruyabiliriz, ancak ikisini birden yapamayız. Ve hepsi bu kadar.
Bu yolculukta bizimle birlikte olduğunuz için teşekkür ederiz,
GG ve Benjamin
Not: Mayıs 2022’de YouTube’da 17.800 yıllık içerik vardı. Bunu bir düşünün. Bu içerik şu anda avucunuzun içinde, uygulamalardan sadece birinde duruyor. Gezegende sadece bin ağaç olsaydı, her birini görememek muhtemelen bizi rahatsız ederdi, ancak şu anda gerçekten orada olan ormanların her birini bile ziyaret etmek için hiçbir baskı hissetmiyoruz. Doğanın bize sunduğu seçeneklerin bolluğu karşısında bunalmıyoruz çünkü bu durumun gerçekliğine dair bir perspektifimiz var. Umarım bu e-posta, kendimizi içinde bulduğumuz bu yeni durumun gerçekliğine dair bir perspektif sunmaya yardımcı olur. Eğer bu düşüncelerden faydalanabilecek birkaç kişi tanıyorsanız, bana verebileceğiniz en büyük hediye sözlerimi onlarla paylaşmak olacaktır. Aşağıdaki linkten kayıt olabilirler. Teşekkür ederim.
https://themanicserenity.mykajabi.com/sunday-reflections
